منجنیق آه مظلومان | سعدی
بـس بـگردیـد و بـگردد روزگـــار
دل به دنیـــا درنبنــــدد هوشیـــار
ای که دستت میرسد، کاری بـکــن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کـــــار
این که در شهنامه‌هـــا آورده‌انـــد
رستم و رویینه‌تن اسفندیــــــــار
تا بدانند این خداوندان مُلــــــک
کز بسی خلقست دنیا یادگـــــــار
این همه رفتند وما، ای شوخ‌چشـم
هیچ نگرفتیم از ایشان اعتبـــــــار
این همه هیچست چون می‌بگــذرد
تخت‌وبخت و امرونهی وگــیرودار
چون زبردستیت بخشید آسمــــان
زیردستان را همیشه نیـــــــک دار
زور بازو داری و شمشیر تــــــیز
گر جهان لشگر بگیرد غم مــــدار
از درون خستگان اندیشه کـــــن
وز دعای مردم پرهــــیزگـــــار
منجنیق آه مظلومان به صـــــبـح
سخت گیرد ظالمان رادرحســاب
هر کرا خوف وطمع‌درکارنیسـت
از خَتا باکش نباشد وز تـَتـــــار
