چنان در چنبر خويش گرفتار آمدهاى
كه پيشاپيش جان به اجل سپرده
تابوت خويش را به دنبال ميكشى
و خود را زنده به اسم، مرده به رسم ميدانى.
كاش مردن به اسم را آغازى ميدانستى
تا از مردنت به رسم درسى ميآموختى.
كاش هرگز نمىايستادى.
m.e.
نا درخور كسى بودى
كه فرازناكى انديشه ام را
به بزرگی تنى در معامله شدى.
دريغ كه
غاز ظريف خوشبختى را
چه ارزان
به فربهْ مرغِ بيمارِ همسايه فروختى.
مرغ بوتیمار | م. اثنی عشری
از خودخواهى توست كه
بزرگترين دردت
كوچكترين درد ديگران است.
و از حماقت توست كه
بسان بزرگْ دردمندان چنان فرياد ميكشى
كه كس را توان فرونشاندن فريادت نيست.
تا كى در سوگ خشكيدن دريا زار خواهى زد؟
m.e.
عقاب | آلفرد لرد تنیسون | م. اثنی عشری
قلۀ سرسخت کهساران به ناخن می‌‌خلد
در کنار آفتاب، آنجا که کس ره نا بَرد
لاجوردی آسمان، چون حلقه ای گِردش تَنَد.
پهنۀ آژنگ دریا زیر پایش می‌خزد
از فراز بارۀ سنگی نگه در‌افکند
ناگهان چون آذرخش از اوج بر دامن زند.
The Eagle
He clasps the crag with crooked hands
Close to the sun, in lonely lands
Ringed with the azure world, he stands.
The wrinkled sea beneath him crawls.
He watches from his mountain walls
And like a thunderbolt he falls.
Alfred, Lord Tennyson
Short Comments on Some Poems
*. This is not an analysis of the mentioned poems.
"Dulce et Decorum Est"
Speaker: A soldier.
Setting: world War I.
Wilfred Owen, the poet, died fighting for
"The Man He Killed"
Speaker: A soldier.
Setting: world War I.
This poem is by Thomas Harley. In this poem the poet wants to show that war is a terrible event in which ordinary people kill each other without knowing each other whereas if they meet each other outside war they may like and help one another.
"Is My Team Ploughing"
Speaker: Dead man and his living friends.
This poem is by A.E.Housman. This poem is a dialogue between a dead man and his friend. The dead man is worried about his property, his hobbies, and his girlfriend. After his conversation, he realizes that his death has not changed anything and the world is going on he also finds out that his closest friend and even his love have not remained faithful to him and they are leading their own lives.
"Mirror"
Speaker: A mirror
This poem is written by "Sylvia Plath". It has two stanzas that show two different stages of a woman's life. In the 1st stage, she is innocent and naïve. She is compared to a mirror that is "exact", with "no preconceptions", no cruelty, and full of truthfulness. Here, she is only an observer. She doesn't know much about the world and its dark side but at the end of this stanza she learns about the "faces" (= the nature of other people) and "darkness" (= the ugly side of life).
In the 2nd stanza the mirror is compared to a lake because the world of the woman is not quiet and peaceful but her world is full of waves and confusion. Here, she is searching for her reality. However, "she turns to those liars" who praise her untruthfully. Therefore, she is deceived and comes back" with tears". But this time she is not a young innocent, naïve girl but she is an old experienced woman.
"Sonnet 138"
Speaker: A Lover.
This is a sonnet by Shakespeare. The speaker of this love poem is an old man who is happy that his beloved thinks him a young inexperienced man and lies to him. According to him, this situation is satisfactory because although the girl lies about her love for him, the fact that she considers him young is a lie that is considered an advantage for the old man. He accepts a lying beloved because he takes sensual profit from her.
"Richard Cory"
Speaker: A worker
This is a narrative poem by Edwin A. Robinson. The speaker of the poem is a poor worker. It is the story of a man named Richard Cory. His name which is a combination of "Rich" and "Coral" together with words like "Sole" and "Crown" suggest that he is very very rich. In the eyes of the workers, he seems to be at the apex of happiness but at the end of the poem, after he commits suicide, it becomes clear that he was at the bottom of disaster. The poem ends with a bitter irony that suggests we should not judge a man by his clothes.
"The Road Not Taken"
This lyric poem is by Robert Frost. The setting is a jungle in autumn ("a yellow wood"). The speaker is a person who is at a crossroad. He should choose between two paths, both of them similar, except that the 1st one is more trodden than the other. And he chooses the 2nd road. We must interpret his choice of a road as a symbol for any choice in life between alternatives that appear almost equally attractive but will result through the years in a large difference in the kind of experience one knows.
"To Autumn"
This poem is by Keats. It is a lyric poem. The speaker is the poet himself. The setting is autumn. The poet is describing the beauty of autumn by using different images. In the 1st stanza, that points to different fruits, gustatory (taste) imagery; in the 2nd stanza, that points to different scenes, visual imagery; and in the 3rd stanza, that points to different sounds, olfactory imagery are dominant.
"To His Coy Mistress"
This is a love poem by Andrew Marvell. The speaker is a man who is inviting his shy girlfriend to have sex with him. He is Epicurean and believes that life is short and we have to take as much pleasure as possible before Death and Time kill us. In the 1st stanza, the poet tells what he could do if they didn't ever die. In the 2nd stanza, he tells what will happen to them really and how they will die. In the last stanza, he concludes that they should therefore make love now because life is short and time is little and they can not stop time.
"Meeting At Night"
It is by Robert Browning. The setting is a house at beach in a moonlit night. The speaker of the poem is a young man who is going to meet his beloved secretly.
خانه
نوشتۀ گویندلین بروکس1
حرف‌های خودمانیِ توی این ایوان؛ گل زرآوندِ درون گلدان پرنقش‌ونگار، در گوشۀ آفتابگیر حیاط؛ و قلمۀ جان‌سخت سرخس شمالی و باشکوهِ عمه اِپی2، کنار درب پشتی – همه و همه چیزهایی بود که آنها هرگز دلشان نمی‌خواست از دست بدهند. مامان، مارتا3 و هلن4 به آرامی روی صندلی راحتی‌شان تاب می‌خوردند و نظاره‌گرِ انعکاس نور آفتابِ دمِ غروب بر روی چمن‌ها، میله‌های چشم‌نوازِ نردۀ آهنی و درخت سپیدار بودند.
احتمال آن می‌رفت که همه اینها از دست برود و به زودی نگاه مالکانۀ دیگران نظاره‌گر این پرتوها و حوضچه های نور و آن درخت و نرده های زیبا شود.
آن روز ظهر وقت نهار، قرار بود بابا به ادارۀ وامِ مالکین برود. اگر نمی‌توانست مهلت دیگری بگیرد، آنوقت مجبور به ترک خانه‌ای می‌شدند که بیش از چهارده سال در آن زندگی کرده بودند. ادارۀ وام مالکین خیلی سخت می‌گرفت و امید چندانی نبود. همه نشسته بودند و داشتند به عاقبتشان فکر می‌کردند.
مامان گفت: «می رویم یک جای دیگر، توی یک آپارتمان قشنگ. یک جایی توی خیابان ساوت پارک5 یا خیابان میشیگان6 یا محلۀ واشنگتن‌پارک‌کورت7». (که در اصل شکل کتابیِ این جملۀ غیررسمی میباشد:«میریم یه جای دیگه. تو یه آپارتمون قشنگ. یه جایی تو خیابون ساوت‌پارک یا خیابونمیشیگان یا محلۀ واشنگتن‌پارک‌کورت.»)** هم دخترها و هم مامان خوب می‌دانستند که اجارۀ آن آپارتمان‌ها حتی برای کسانی هم که دو برابرِ بابا حقوق می‌گرفتند سنگین بود. اما کسی در این مورد حرفی نزد.
هلن گفت: «آن آپارتمان‌ها خیلی قشنگتر از این خانۀ قدیمی‌اند. من که دوستانم را تا زمانی که توی این خانه هستیم به اینجا نمی‌آورم. بعضی‌‌‌هایشان هم که اصلاً این طرف‌ها نمی‌آیند، مگر اینکه با تاکسی فقط از اینجا رد شوند». (که در اصل شکل کتابیِ این جملۀ غیررسمی میباشد: « اون آپارتمونا خیلی قشنگتر از این خونۀ قدیمی‌اند. من که دوستام رو تا زمانی که توی این خونه هستیم، اینجا نمیآرم. بعضی هاشون هم که اصلاً این طرفا نمیآن، مگه اینکه با تاکسی فقط از اینجا رد شن.»)**
اگر هلن این حرف ها را روز قبل یا هر روز دیگری می زد، مارتا حتماً با او درگیر میشد، اما آن روز چیزی نگفت و تنها به سینه‌سرخ کوچکی که لابلای درخت سپیدارِ او به این سو و آن سو می‌پرید خیره شده بود و سعی می کرد جلوی اشک هایش را بگیرد.
مامان در حالی که دست هایش را تکان می داد گفت: «به هر حال من که از بس هر روز آتش روشن کردم خسته شده‌ام. از اول زمستان تا آخر زمستان باید اجاق را روشن نگه دارم».
مارتا گفت: «ولی من و هری8 که این اواخر خیلی کمکت می‌کردیم. تازه، خودمان هم صدبار اجاق را روشن کرده‌ایم. بعضی وقت‌ها با همان آتشِ کم هم هوا گرم میشد»..........
1. Gwendolyn Brooks
2. Aunt Eppie
3. Maud Martha
4. Helen
5.
6.
7.
8. Harry
(آخرين حرف) | م. اثنی عشری
شبى خاموش و سرد و سوت بود آن شب.
شبى سرشار از راز و رموز و سر و افسانه.
شبى در سرزمينى پر ز ويرانه.
نه طوفانى، نه بارانى، نه برهم خوردن موجى به ديوارى.
نه مرغى ناشكيبا كز ميان آهنگ بردارد.
نه فريادى كه انسانى ز خشم زندگى از دل برآرد.
سكوتى سرد و رويايى تمام ساحل شب را به هم می دوخت.
و اندر كلبه مان شمعى سر و پا بى فغان مى سوخت.
پدر در رختخواب كهنه اش لرزيد و زير لب صدايى كرد.
گمانم ذكر حق مى كرد.
كمى جنبيد و در ظرف مسين از كوزه آبى ريخت...
نه مادر بود جايى گرد جاى انداز.
نه بيتا در كنار چرخ نخ ريسى.
نه من همچون زمان كودكى از جاى برجستم.
صداى ريزش آب اندرون كلبه مى تازيد
و مى شد لرزش دست پدر را در ميانش ديد.
و من سنگينتر از سنگينى چشمان خواب آلود،
كنار كهنه قاب خانه پوسيده مادر،
درون چشمهايم اشك، افكارم پريشان،
موج خون سرخ در رگ هايم آشفته،
ميان خواب و بيدارى نگاهم را
به شولاى سياه و تيره شب بسته بودم سخت.
نگاهم لحظه اى از پنجره سوى پدر گرديد.
پدر انگار صدها كس درون خانه مان ميديد.
و با چشمان مشتاقش كسى را در ميان كلبه مى كاويد.
بدون اعتنايى رو به بيرون سرا كردم.
بجز نورى كه پيدا بود فانوسى است
ديگر هيچ چيزى را نمى شد ديد.
پس از اندك درنگى ديده ام رو سوى در گرديد.
در از جا كنده گشته
زوزه بادى ميان كلبه مان پيچيد.
پدر دستان پيرش را به سويم كرد
و چيزى زير لب مى گفت.
پدر من را صدا مى كرد و من
در خلسه اى مبهوت و مات و گيج مى گشتم.
نگاهم خيره در چشمان او افتاد.
گمانم راز پنهانی به من مى گفت.
بدون اعتنايى هيچ او را من نگه كردم.
و او از یأس بى پايان،
دو دست خويش روى سينه اش بنهاد
و ديگر هيچ.
پدر هم مرد.
پدر يك راز پنهان مرد.
پدر يك راز پنهان ماند.
و من پشمينه پوشى مانده و تنها،
درون كلبه اى خاموش و سرد و سوت،
به روى يك حصير خشك،
كنارم كوزه آبى سرد،
و تنها شعله شمعى روبروى خويش،
درونم صد هزاران راز خواهد مرد.
| Adonai | the Holy Ghost |
| Allah | the Holy Spirit |
| the Almighty | the Holy Trinity |
| Alpha and Omega | Jah |
| the Ancient of Days | Jehovah |
| the Creator | the King of Kings |
| the Deity | the Lord |
| the Divine | the Lord of Lords |
| Elohim | the Maker |
| the Eternal | Our Father |
| the Father | the Prime Mover |
| the Father, Son, and Holy Ghost | Shaddai |
| the First Cause | the Supreme Being |
| God Almighty | the Trinity |
| the Godhead | Yahweh |
© Oxford University Press 1995, 2002
Greek and Roman Mythology
| Equivalent Deities | ||
| Greek | Roman | Etruscan |
|
| Atunis | |
| Salacia |
| |
| Necessitas |
| |
| Apollo | ||
|
| ||
| Aesculapius |
| |
|
| ||
| Aquilo |
| |
| Gratiae |
| |
| Charon | ||
|
| ||
| Nona |
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
| Bellona |
| |
| Aurora / Matuta | ||
| Dirae |
| |
|
| ||
| Discordia |
| |
|
| ||
| Vulturnus |
| |
|
| ||
| Galinthias |
| |
| Juventas |
| |
|
| ||
| Sol |
| |
| Sethlans | ||
| Hercle | ||
| Turms | ||
| Vesper |
| |
|
| ||
| Salus |
| |
| Somnus |
| |
| Irene |
| |
|
| ||
| Decima |
| |
| Latona |
| |
| Parcae |
| |
|
| ||
|
| ||
| Auster |
| |
| Nox |
| |
| Ulysses |
| |
|
| ||
| Faunus |
| |
|
| ||
| Fama |
| |
|
| ||
| Neptune | ||
| Mutinus Mutunus |
| |
|
| ||
|
| ||
| Luna |
| |
| Stimula |
| |
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
|
| ||
| Favonius |
| |
| Jupiter / Jove | ||
